Propaganda za państwowe

Nie rządowe

A amerykańskich podatników, niestety.

"Chodorkowski został nawet Człowiekiem Roku 2014 Gazety Wyborczej, co wyniosło go na najwyższe podium światowych autorytetów moralnych i na kandydata do kanonizacji."

Pyszne! Takie to mamy "autorytety moralne": kłamców, złodziei i wszelkiego innego rodzaju kryminalistów, łącznie z mordercami.

@Lotna 15:20:01

Nie wiedziałem o tym że Chodorkowski został takim człowiekiem.

Nie czytam tego szmatławca. Nawet adblocker w moim komputerze blokuje otwieranie stron tej gazety.

Dziwne

Michnik i Chodorkowski na fotografii mają podobne nosy. To chyba nie fotomontaż?

@Galopujący Renifer 17:50:45

Ta rasa tak ma, bardzo często, to nie przypadek ani fotomontaż.

2016-01-04 18:24:57, Administrator, administracyjna blokada komentarza: brak informacji

@Nibiru 18:24:57

K.Durczok wyleciał za wywiad z E.Kopacz n/t górnictwa, w którym zniszczył ją i jej rząd totalnie.

Poniżej link, w którym znajduje się mały fragment tego wywiadu. Cały wywiad (oddzielny link) został usunięty z YT.

https://www.youtube.com/watch?v=0E8ivUXNxO0

wywiad usunięty znajdował się tu: https://www.youtube.com/watch?v=Lc2q9IQtsG0

Z YT zniknęły także niektóre wypowiedzi A.Leppera, w których podaje nazwiska żydo-reżimowych złodziei, m.in. A.Olechowskiego, J.Lewandowskiego i wiele innych.

@Lotna 15:20:01

Nikt tak nie wzmocnił sowieckiego żydowskiego dygnitarza, jak Lech Kaczynski, lobbując w 2007 roku za zakupem największej kupy złomu czyli rafinerię Możejki w której około 40% udziałow miał Chodorkowski i około 30% bank OFF NY. Cenę za którą nabył Orlen Możejki to około 4 mld $ 40% z tego to daje .....taką kwotą i tę kwotę wzbogacił sowieta LK.

2016-01-04 22:15:51, Administrator, administracyjna blokada komentarza: brak informacji

@Nibiru 22:15:51

Ponoć tak się przedstawiają korzenie dziennikarzyny Lisa: Lis —– Wasilij Lisienko (ur. 23.11.1903 – zm. 13.05.1974) – pradziad redaktora Tomasza Lisa, urodził się w Pińsku na Zachodniej Białorusi. Pracował wpierw jako pomocnik młynarza oraz po ukończeniu 13 roku życia trafił do pracy w garbarni. Tam poznał idee socjalistyczne i związał się z „bolszewikami“. W czasie Rewolucji Październikowej, Wasilij Lisienko, jako 15 letni młodzieniec z bronią ręku brał udział w walce z kapitalistami i wrogami ludu. Zamieszany był też w wir wojny Polsko-bolszewickiej 1920 roku, już jako żołnierz czerwonego zwiadu. W roku 1921 poślubił osiemnastoletnią Jelenę, która dwa lata później urodziła mu syna Eduarda Wasiljewicza (ur. 26.05.1923 – zm. 23.12.1969). W tym czasie Lisienkowowie mieszkali w Mińsku. Do 1941 roku Wasilij Lisienko pracował w miejskim aparacie partyjnym jako zastępca kierownika Wydziału Zwalczania Dywersji Gospodarczej. Gdy przyszła wojna jako podporucznik przeszedł szlak bojowy i razem z 1. Frontem Ukraińskim dotarł do Zielonej Góry. Tu też po wojnie pozostał, wraz z sowiecką jednostką wojskową, a w 1947 roku ściągnął do miasta rodzinę. Niestety żona Jelena nie mogła odnaleźć się na obcej ziemi i w 1950 roku powróciła do Związku Sowieckiego, podając jako pretekst chorobę siostry i pomoc podstarzałej matce. Zmarła wkrótce w Moskwie – w 1952 roku. Syn Wasilija – Eduard, jako osiemnastoletni młodzieniec został w 1941 roku wcielony do armii i wojnę zakończył pod Kołobrzegiem w szpitalu wojennym. Tak jak ojciec pozostał w Polsce i po wyjściu ze szpitala, w 1947 roku „zameldował się“ w Zielonej Górze. Tam poznał pochodząca z Kresów Polkę – Mirosławę (ur. 14.02.1928 – 06.01.1976), z którą w 1948 roku wziął ślub. Niedługo później, w tym samym roku urodził się ich syn Stiepan Eduardowicz – ojciec Tomasza Lisa. Tak więc, prócz Wasilija zaaklimatyzowanego już na nowych terenach, w Zielonej Górze zamieszkali też jego syn Edward wraz z żoną i synem Steipanem. Cała rodzina, jako sprawdzeni komunistyczni agitatorzy i propagandziści, szybko znaleźli zatrudnienie w aparacie partyjnym oraz bezpieczeństwa PRL. Na fali odwilży i zmian w 1953 roku, cała rodzina Lisienków (z wyjątkiem Wasilija) zmieniła nazwisko na polsko brzmiące „Lis“ z uwagi na coraz większą niechęć otoczenia do „ruskich“. Wojskowa, ubecka kariera najstarszego z rodu wkrótce zakończyła się. Powołana w 1956 roku tzw. „komisja Mazura“ dopatrzyła się przekroczenia przez niego prawa w czasie służby i wysłano go na emeryturę. Został on zwolniony z wojska na mocy decyzji Dowódcy Jednostki Zmechanizowanej w Zielonej Górze, gdzie służył w pionie kontrwywiadu. Było to następstwem udowodnienia mu bestialskiego znęcania się nad aresztantami. Dawni towarzysze nie dali jednak Edwardowi zginać. Znaleziono mu robotę na kolei i zatrudniono jako sekretarza POP w DOKP Zielona Góra. Edward Lis, syn Wasilija pracował do śmierci w KW PZPR w Zielonej Górze i w przeddzień Wigilii 1969 roku zmarł na zawał serca w drodze do domu (w wieku 46 lat). Sześć lat później w wypadku drogowym zginęła jego żona Mirosława. Ojciec Tomasza Lisa – Stiepan (od 1953 roku Stefan) – imał się różnych prac. Zawsze jednak pod „patronatem“ lokalnego Urzędu Bezpieczeństwa. Z wykształcenia inżynier zootechnik, w wyuczonym zawodzie nie przepracował jednak wiele. W początkach kariery zatrudniony w 128 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej, jako podoficer polityczny, z czasem „służył” w KW PZPR oraz WUSW. Był, jak mówią o nim współpracownicy – specjalistą od prowokacji i dywersji (link). W 1965 roku Stefan ożenił się z równolatką Wandą, która rok później dała mu syna Tomasza. Po 1989 roku, Stefan Lis, już jako wojskowy emeryt, został dyrektorem Okręgowej Stacji Hodowli Zwierząt w Zielonej Górze. Wszyscy zmarli przodkowie Tomasza Lisa są „dostępni“ na Cmentarzu Komunalnym przy ulicy Wrocławskiej w Zielonej Górze.

@Kula Lis 65 15:27:43

To historia prawie identyczna jak z Aleksandrem Kczińskim komunisty z pod Oddesy.